شعر با حرف «ر»

راز درون پرده زرندان مست پرس / کاین حال نیست زاهد عالی مقام را

رونق عهد شبابست دگر بستان را / میرسد مژده ی گل ، بلبل خوش الحان را

روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد / زان زمان جز لطف وخوبی نیست در تفسیر ما

روزه یکسو شد و عید آمد و دلها برخاست / می زخمخانه بجوش آمد و می باید خواست

رواق منظر چشم من آشیانه ی توست / کرم نما وفرود آ که خانه خانه ی توست

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوئیم / با دوست بگوئیم که او محرم راز است

روضه ی خلد برین خلوت درویشانست / مایه ی محتشمی خدمت درویشانست

روی خوبست و کمال هنر و دامن پاک / لاجرم همّت پاکان دوعالم با اوست

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست / در غنچه ی هنوز و صدت عندلیب هست

راز درون پرده چه داند فلک؟ خموش / ای مدّعی نزاع تو با پرده دار چیست؟

روی تو مگر آینه ی لطف الهیست / حقّا که چنین است ودرین روی و ریا نیست

روز اوّل که سر زلف و دیدم گفتم / که پریشانی این سلسله را آخر نیست

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست / آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست

روشن از پرتو رویی نظری نیست که نیست / منّت خاک درت بربصری نیست که نیست

راز حافظ بعد ازین ناگفته ماند / ای دریغا رازداران یاد باد

روشنی طلعت تو ماه ندارد / پیش تو گل رونق گیاه ندارد

روبر رهش نهادم و برمن گذر نکرد /صد لطف چشم داشتم ویک نظر نکرد

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد / شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

روا مدار خدایا که در حریم وصال / رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد

رقیب آزارها فرمود و جای آشتی نگذاشت / مگر آه سحر خیزان سوی گردون نخواهد شد؟

روز هجران و شب فرقت یار آخر شد / زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد

رسید مژده که ایّام غم نخواهد ماند / چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

رقص بر شعر تر و ناله ی نی خوش باشد / خاصه رقصی که در آن دست نگاری گیرند

ره نبردیم بمقصود خود اندر شیراز / خرّم آن روز که حافظ ره بغداد کند